Nawigacja strony
Myśl dnia - czerwiec
Słowo Życia
Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je.
Idą one za Mną (J 10, 27)
Co to znaczy, że Jezus nas zna? Wie On o nas to, czego my wiemy. Na miarę słuchania Go, wzrasta w nas poznanie Jezusa, a przez Niego wchodzimy w poznanie siebie samych.
Pustynia i ogród
Rdz 2,7-9; 3,1-7. Medytacje Wielkiego Postu w tym cyklu otwiera znakomita Genesis – czyli symboliczna księga Rodzaju ludzkiego. Nie można jej pominąć w biblijnej modlitwie, trudno jej nie znać, albo nie zauważać szeroko rozpoznawalnych elementów z księgi, które wniknęły w głąb tylu kultur i cywilizacji. Z racji treści zwój ten zostaje umieszczony na początku ogólnego katalogu Pisma świętego, bo jego autor zajmuje się przecież istnieniem i potegą Boga, stworzeniem, a wreszcie powołaniem z nicości człowieka – a to są początki historii zbawienia i pierwsze ze wszystkich tematów.
Słowo Życia - marzec 2023
Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, stanie się źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu (J 4, 13-14)
W rozmowie z Samarytanką przy studni Jakubowej - która wśród opowieści ewangelicznych lśni niczym perła - Jezus mówi o wodzie jako o żywiole najprostszym, lecz życiodajnym, najbardziej pożądanym przez ludzi przywykłych do życia na pustyni. Nie trzeba wielu wyjaśnień, żeby zrozumieć, co znaczy woda.
Woda źródlana służy naszemu życiu ziemskiemu, podczas gdy woda żywa, o której mówi Jezus, daje życie wieczne.
Droga do Boga
...w Środę Popielcową, rozpoczynamy nową drogę wielkopostną, która trwa czterdzieści dni i prowadzi nas do radości Paschy Pana, do zwycięstwa życia nad śmiercią...
Jest to droga, na której każdego dnia trzeba wyzbywać się coraz bardziej naszego egoizmu i naszego zamknięcia, aby uczynić miejsce Bogu, który otwiera i przemienia serce.
List do MPJ - luty 2023
Wdzięczność lekarstwem na smutek.
Równe szanse - rozważanie niedzielne
Iz 58, 7 –10. Tekst proroka Izajasza jest bardzo bliski wszystkim czerpiącym modlitwą ze źródła Bożego Słowa. Pojawia się nader często, co nie trudno zauważyć, w liturgii Kościoła. Mimo przypuszczalnie trzech różnych autorów, intuicja zwoju Izajasza idzie jasno ku jednemu celowi. To właśnie najlepiej świadczy o fakcie, że nadrzędnym autorem natchnionych tekstów Pisma Świętego jest Bóg, a ludzcy pisarzy co najwyżej usługują Mu talentem, gramatyką czy piórem. Rozdział podany na modlitwę wewnętrzną tej niedzieli to Trito-Izajasz, a więc ostatni z trzech spisujących słowa księgi. Świadectwo proroka można nazwać stanowczym traktatem o praktycznej miłości bliźniego. Zostaje ono wplecione w szerszy kontekst rozdziału pięćdziesiątego ósmego, z którego Izajasz – ku zdziwieniu czytelników – wyprowadza temat autentycznego postu.