Nawigacja strony
Myśl dnia - czerwiec
Słowo Życia
Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je.
Idą one za Mną (J 10, 27)
Co to znaczy, że Jezus nas zna? Wie On o nas to, czego my wiemy. Na miarę słuchania Go, wzrasta w nas poznanie Jezusa, a przez Niego wchodzimy w poznanie siebie samych.
O wielkich, życiowych pragnieniach - Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki
• Lb 6, 22-27. Tekst starotestamentalnej księgi Liczb, dany przez Matkę Kościół wierzącym na modlitwę wewnętrzną pierwszego dnia roku, nazywany jest błogosławieństwem Aarona. Nade wszystko zdumiewa w nim fakt, że sam Bóg tak bardzo troszczy się o stosowne skomponowanie formuły błogosławieństwa. To od Boga bowiem wychodzi pragnienie udzielania łaski, a dopiero potem przekazane jest ono Mojżeszowi (w. 22). Samą treść błogosławieństwa przenika poruszająca serce bliskość Boga. Dwukrotnie wraca przecież w tekście termin Bożego oblicza, objawiającego się człowiekowi jako pokój i łaskawość (w. 25-26). Oblicze w biblijnym znaczeniu to obecność Boga i zarazem Jego przychylność.
Życzenia z serca do serca
„Bóg pozwolił mi na nowo doświadczyć, że nie istnieje jakieś specjalne „miejsce”, w ktòrym przebywa, ale że wszystko jest „miejscem” Jego przebywania – zamieszkania, że wszędzie mogę odnaleźć i spotkać Go”. (Carlo Caretto)
Niech ten święty czas Bożego Narodzenia będzie dla nas szczegòlnym doświadczeniem cudu Narodzenia Jezusa w naszych sercach. Niech Maleńka Miłość błogosławi na każdy dzień Nowego Roku. Niech nasze serca będą dla Jezusa „żłóbkiem”, w ktòrym On zawsze będzie ukochany.
Z serdecznym pozdrowieniem i darem modlitwy
Siostry Misjonarki Krwi Chrystusa
List do MPJ! - grudzień/styczeń
Mój Drogi / moja Droga!
Przed nami zmiana – kolejny rok odchodzi, by zrobić miejsce dla nowego…
Nie wiem, jak u Ciebie, ale dla mnie ten kończący się rok szybko upłynął… Tyle się w nim działo – i pięknego i trudnego; czas płynął jak rwąca rzeka. Zanim jednak ten rok przejdzie do historii, mamy przed sobą Święta Bożego Narodzenia.
O jednoznacznym świadectwie - Uroczystość Narodzenia Pańskiego
• Iz 52, 7-10. Od czterdziestego rozdziału księgi wielkiego proroka Izajasza, aż do jej rozdziału pięćdziesiątego piątego, badacze biblijni zaczynają odnotowywać pojawienie się jakby drugiego, anonimowego autora tego tekstu. Widać to po zmianie stylu pisania, argumentowania, doboru metafor i ogólnej wrażliwości literackiej dynamiki przekazu. Imię kolejnego z autorów księgi nie jest znane historii, więc tradycyjnie zaczęto nazywać go Deutero-Izajaszem, czyli drugim po wybitnym poprzedniku w pisaniu. Sam fragment, podany przez Matkę Kościół do rozważenia w tę uroczystość, to utwór nazywany „ewangelią Izajasza”.
O duszach bezinteresownych - rozważanie.
• Iz 7, 10-14. Tylko Izajasz, który formował wiernych na pustyniach cichego Adwentu, może wprowadzić z kolei Kościół w ostatnie minuty oczekiwania na Boże Narodzenie. Tym razem prorok opisuje konkretną scenę rozmowy z królem Achazem. Władca ten to postać historycznie znana. Objął tron monarchów żydowskich jako następca niejakiego Jotama, po rządach którego zastał w swoim państwie skrajnie trudną sytuację polityczną.
