Nawigacja strony
Myśl dnia - czerwiec
Słowo Życia
Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je.
Idą one za Mną (J 10, 27)
Co to znaczy, że Jezus nas zna? Wie On o nas to, czego my wiemy. Na miarę słuchania Go, wzrasta w nas poznanie Jezusa, a przez Niego wchodzimy w poznanie siebie samych.
Przyjaźń duchowa - Niedziela Miłosierdzia Bożego
Dz 4, 32-35. Pierwsza lektura z drugiej niedzieli wielkanocnej tegorocznego cyklu, to tak zwane podsumowanie, streszczenie albo zamknięcie jakiegoś ważnego wątku, które regularnie stosuje Łukasz w tekście Dziejów. Służy mu ono jako sposób zakończenia ważnego tematu i przejście do opisu następnych wydarzeń. Co kończy tym razem autor wspomnianym podsumowaniem? Doświadczeniem, które umacnia wiarę młodego Kościoła, opisanym kilka wersetów wcześniej, jest pierwsze cierpienie dla imienia Jezusa, jakie mężnie ponieśli Piotr i Jan.
Słowo Życia - kwiecień 2024
„Pan mój i Bóg mój!” J 20, 28
Liturgiczny okres wielkanocny to czas spotkania z Jezusem Zmartwychwstałym. W nowym ukazaniu się Jezusa wyróżnia się postać Tomasza Apostoła. Jak Maria Magdalena była wzorem dla szukających Jezusa tak Tomasz staje się figurą tych, którzy wątpią zarówno w bóstwo Pana, jak i Jego człowieczeństwo, ale później nawracają się bez zastrzeżeń. Zmartwychwstały Jezus jest tożsamy z Ukrzyżowanym. Jezus na nowo ukazuje, że wiara w niego powinna się opierać na świadectwie tych, którzy go widzieli.
PEWNOŚĆ WIARY - V Niedziela Wielkiego Postu
Jr 31, 31-34. Wielkie, monumentalne, spisane pod wpływem potężnego, niezachwianego ducha fragmenty księgi Jeremiasza, od początków trzydziestego rozdziału całego zwoju, opowiadają o odnowie podupadłego Izraela. Natomiast krótka wyrocznia, przepisana na medytację w piątą niedzielę wielkopostną, przez znawców Pisma świętego często nazywana jest jedną z najgłębszych, ale też najbardziej wzruszających partii biblijnych. To pozornie tylko cztery wersety, lecz stanowią esencję chrześcijańskiej duchowości. Mówią o znaczeniu przymierza zawartego między Bogiem cierpliwym, stałym w swej miłości, wspaniałomyślnym, a człowiekiem zazdrosnym, zmiennym i chwiejnym.
ŻYWY CHRYSTUS - IV Niedziela Wielkiego Postu
2 Krn 36, 14-16.19-23. Niedziela radości albo pociechy pośród skupienia i pokuty, jest dniem dobrze wkomponowanym w liturgię zarówno Adwentu jak i Wielkiego Postu. Nie należy jednak traktować jej jako momentu pauzy, przystanku, wstrzymania ciążącego nad duszą umartwienia. Wprost przeciwnie. Pokucie chrześcijańskiej musi towarzyszyć cnota radości, umyta twarz, błyszczące od nadziei oczy. Inaczej, po co ta cała pokuta – dla smutku i zdołowania? Nie, osoby wierzące w Ukrzyżowanego podejmują umartwienia, bo wierzą w oczyszczenie z grzechu i osobisty, pozytywny rozwój – a to w końcu wielki powód do radości.
