Maryja - "Signum Magnum" Znak Wielki!

Ilekroć przyglądamy się drogowskazom – znakom bardzo użytecznym, ale milczącym – wiemy, że one stoją i chociaż nic nie mówią, wskazują drogę. Takim Drogowskazem jest Maryja w swym Niepokalanym Poczęciu. Gdy chcemy do Niej przybiec, Ona od razu pokazuje nam cel: Idźcie do Jezusa, do Drogi! Ja jestem w Drodze. Nie jestem drogą, ale wskazuję wam Drogę … I wskazuję ją nieomylnie…

Stefan Kardynał Wyszyński "Miłość na codzień" str.17

Wdzięcznym sercem zwracam się ku Tobie - Matko

Maryjo, Matko moja, Matko nasza.

Wdzięcznym sercem zwracam się ku Tobie by cześć Ci oddawać, i chwałę za macierzyństwo Twoje. Wiem, że pokorne Serce Twoje nie zatrzyma tej chwały dla siebie, gdyż wiesz, iż to Bóg – Wszechmocny uczynił Tobie wielkie rzeczy.

To Bóg uczynił Ciebie Matką Syna swojego, moją Matką. W pokorze swojej przyjmujesz każde dobro w Tobie jako dar Boga, nic nie czynisz swoim.

 Przez Twoją relację do tajemnicy wcielenia Chrystusa wchodzisz i pozostajesz w relacji do mnie, dla którego Syn Boga stał się Synem Człowieczym. Ponieważ jesteś Matką Bożą, stajesz się również „Matką Kościoła” i „Matką nas wszystkich”, Matką moją; bo przecież Jezus przelał swoją Krew za wszystkich, też za mnie.

Czytaj więcej...

Niepokalane Poczęcie - jutrzenka zapowiadająca Chrystusa

W Lourdes Maryja w tamtejszym dialekcie powiedziała o sobie:

«Jestem Niepokalane Poczęcie».[...]

Dogmat o Niepokalanym Poczęciu wprowadza nas w samo centrum tajemnicy stworzenia i odkupienia (por. Ef 1, 4-12; 3, 9-11). Bóg pragnął obdarzyć stworzonego przez siebie człowieka życiem w obfitości (por. J 10, 10), pod warunkiem jednak, że człowiek w sposób wolny odpowie na tę inicjatywę miłością. Odrzucając ten dar przez nieposłuszeństwo, które doprowadziło go do grzechu, człowiek zerwał życiodajny dialog ze Stwórcą. Bożemu «tak», niosącemu pełnię życia, przeciwstawił swoje «nie», płynące z pychy i przekonania o własnej samowystarczalności, które niesie śmierć (por. Rz 5, 19).

Czytaj więcej...

Akt doskonałej miłości św. Franciszka Ksawerego

"Nie dla nagrody kocham Cię, mój Panie! Lecz tak, jak Ty mnie ukochałeś, Boże, chce Ciebie serce kochać, ile może!"

O Boże mój, ja kocham Ciebie, nie dlatego, byś mnie w niebie szczęściem obdarzył zbawienia, nie z bojaźni potępienia.
Na krzyżu mnie, Jezu miły, Twe ramiona przytuliły!
Zniosłeś poty z Krwią złączone, i boleści niezliczone; zniosłeś gwoździe i grot twardy i szyderstwa i pogardy i śmierć — a to dla grzesznika, dla mnie, dla mnie niewdzięcznika.
Czemuż ja, Jezu kochany Nie mam Cię kochać w zamiany?
Nie dla wiecznej w niebie spłaty, nie z bojaźni wiecznej straty, lecz jak Tyś mnie umiłował,
Tak ja będę usiłował kochać Cię tylko dlatego, żeś Król i Bóg serca mego.

z: "Módlmy się! : książka do nabożeństwa" (1939r.)

Św. Franciszek Ksawery - patron misji katolickich

 "Życie bez radości obcowania z Bogiem to nie byłoby życie, ale nieustanne umieranie." (św. Franciszek Ksawery)

W naszej wspólnocie zakonnej, 3 grudnia wspominamy św. Franciszka Ksawerego, jednego z naszych patronów. Za jego przykładem staramy się z radosną ofiarnością żyć i umierać w służbie ewangelizacji Kościoła i świata, widząc we wszystkich sytuacjach okazję do prowadzenia misji.

Z powodzeniem może obrać go sobie na patrona każdy, kto swoje codzienne zadania podejmuje jako misję, czyli jako pewne wyzwanie aby czynić coś z miłością, z zaangażowaniem, z pasją, dla dobra własnego i innych; każdy, kto rzeczywistość, w której żyje przyjmuje jako ten jego "mały świat", w którym ma życiem swoim świadczyć o Bogu. I tak np. św. Franciszek może patronować małżonkom - czyż nie jest misją życie wspólne, wychowanie dzieci i przekazywanie im wiary.

Poniżej zamieszczamy krótką notatkę o św. Franciszku Ksawerym, a także jego list skierowany do św.Ignacego z Loyoli.

Czytaj więcej...