Nawigacja strony
MYŚL DNIA
Słowo Życia
„Pan mój i Bóg mój!”
...tak jak Tomasz spotkał zmartwychwstałego Chrystusa i uwierzył, tak my w czasie każdej mszy świętej spotykamy się z Chrystusem Zmartwychwstałym,...
ŻYWY CHRYSTUS - IV Niedziela Wielkiego Postu
2 Krn 36, 14-16.19-23. Niedziela radości albo pociechy pośród skupienia i pokuty, jest dniem dobrze wkomponowanym w liturgię zarówno Adwentu jak i Wielkiego Postu. Nie należy jednak traktować jej jako momentu pauzy, przystanku, wstrzymania ciążącego nad duszą umartwienia. Wprost przeciwnie. Pokucie chrześcijańskiej musi towarzyszyć cnota radości, umyta twarz, błyszczące od nadziei oczy. Inaczej, po co ta cała pokuta – dla smutku i zdołowania? Nie, osoby wierzące w Ukrzyżowanego podejmują umartwienia, bo wierzą w oczyszczenie z grzechu i osobisty, pozytywny rozwój – a to w końcu wielki powód do radości.
WEWNĘTRZNY DZIEDZINIEC DUSZY- III Niedziela Wielkiego Postu
Wj 20, 1-17. Dekalog to - obok Przymierza, Trójcy świętej, Słowa Bożego czy Eucharystii - fundament całego objawienia. Żadna z religii w historii świata nie otrzymała od Boga czegoś podobnie wielkiego. Było, jest i będzie jeszcze wiele dróg do Stwórcy nazywanych religiami ale Dekalog jest jedyny, niepowtarzalny, autentycznie Boży. Człowiek może tworzyć wiele kodeksów ale tylko Stwórca ma moc wypowiedzieć Dziesięć Słów – opisujących całą rzeczywistość, życiodajnych, przenikających sumienia.
Słowo Życia - marzec 2024
Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. (Ef 2, 8)
Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, mówi św. Paweł. Następnie dodaje, że nie z naszych uczynków będziemy zbawieni. Są to chyba najczęściej opacznie rozumiane słowa Pisma Świętego, a brak dobrej woli powoduje, że wielu próbuje je odczytywać jako potwierdzenie własnego zdania. Nie można oddzielić wiary od uczynków, przecież żywa wiara objawia się w postępowaniu, co zresztą wcale nie znaczy, że wszystko czynimy idealnie.
SYNOSTWO BOŻE - DROGOWSKAZ NA TABOR - II Niedziela Wielkiego Postu
Rdz 22, 1-2.9-13.15-18. Bóg nie chce mówić do ludzkiego serca abstrakcyjnie. Nie posługuje się ideami lecz zawsze udowadnia, że wiara systematycznie przechodzi w praktykę życia duchowego. Historia zbawienia zostaje wypełniona więc nie teoriami lecz ubogimi ale żywymi ludźmi, którzy pokazują, że każdy człowiek zdolny jest zmieścić w sobie życie Boże – to jest wiarę.