31. Podobać się Bogu to więcej niż ludzkie uznanie i chwała.

24 grudnia

31. Podobać się Bogu to więcej niż ludzkie uznanie i chwała.

            Ile człowiek potrafi zrobić, nawet poświęcić, aby być zauważonym docenionym, chwalonym… Żeby zobaczył szef, sąsiad, mąż/żona, najlepiej – cały świat… Jestem niezastąpiona i w ogóle najlepsza! Niektórzy zdają się żyć tylko po to, by zabłysnąć, choćby to miało trwać tylko chwilę. I rzeczywiście trwa tylko chwilę, bo blichtr tego świata to marność nad marnościami, jak powiada Kohelet… (Koh 1, 2. 14…). „A ci, którzy żyją według ciała, Bogu podobać się nie mogą” (Rz 8, 8). „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę?” (Mt 16, 26), „Świat (…) przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki” (1J 2, 17). „Wejdź do radości swego Pana” usłyszał dobry i wierny sługa (Mt 25, 21), a „dziś ze mną będziesz w raju” łotr, który zdążył się nawrócić (Łk 23, 43)... Bowiem „Miarą naszych lat jest lat siedemdziesiąt lub, gdy jesteśmy mocni, osiemdziesiąt” (Ps 90, 10), a wieczność… nigdy się nie kończy.