Słowo Życia - listopad 2023

bucharest-2507262_640.jpg

Jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. ...jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie.
...jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. (Mt 23, 8-10)

Rabbi, Nauczyciel, to ten, którego słucham całym sercem, podążam za Nim. On pociesza moje serce. Do Nauczyciela mamy zaufanie. On pozwala odnaleźć się nam we wspólnocie z innymi, uczy wchodzenia w dobre, bezpieczne dla nas relacje, uczy odpowiedzialności za nie. Słuchanie Go pozwala innych nazywać braćmi. Jego słowa nie tylko nas uczą, ale przede wszystkim pocieszają serce.

 

Z tego pocieszenia wyłania się przynaglające pragnienie nazywania innych braćmi. Wielu nauczycieli przekazuje wiedzę. Jeden jest, którego słowa i czyny sprawiają, że odczuwamy w sobie potrzebę braterstwa, jedności, troski o człowieka, odczuwamy potrzebę kochania siebie samych.

Jeden jest Ojciec, Ten w niebie. Niezwykłe słowa, wzruszające, wyjaśniające cały system odniesień. Życie nasze bazuje na słuchaniu, uczeniu się, poznaniu. Potrzebujemy Nauczyciela. Niezbędne jest doświadczenie bycia przez kogoś umiłowanym, wyjątkowym, ważnym. Potrzebujemy Ojca.

Jest i tak, że chcąc przejść przez tę Ziemię, potrzebny jest mistrz, przewodnik. To Jezus. On jest Nauczycielem, Ojcem, Mistrzem. Cokolwiek dokonuje się w nas i wokół nas, potrzeba odnosić do Niego. Daje On słowo, w którym jest życie. To słowo ożywia, oczyszcza i oświeca, a ponadto jednoczy z tym, który je wypowiada. Słuchając Jezusa, jesteśmy uwalniani od słów zwodniczych, podstępnych, kłamliwych, które zasiewa w sercu zły duch.

Rozeznawanie słów, myśli, odczuć złego ducha dokonuje się przez słuchanie Jezusa. On daje światło w tym, dokąd mogą poprowadzić mnie słowa, które bezkrytycznie przyjąłem i przeżywam w sercu. Konieczne jest dokonywanie wyborów między Nauczycielem i nauczycielami, słowem Bożym a słowami ludzkimi. Jego słowo jednoczy, wprowadza w serce łagodność, smakowanie ciszy. Stajemy się sobie bliskimi, braćmi. Odczuwamy w sercu dom Ojca.

Wywyższa nas Ten, którego słuchamy, którego słowa przeżywamy, rozważamy i zachowujemy. Pokora sprowadza się do posłuchania Boga, do życia w Jego bliskości.

Ks. Józef Pierzchalski SAC, Medytacje ze Świętym Mateuszem, Apostolicum, Ząbki 2008, s. 305-306