V NIEDZIELA Wielkiego Postu

Słowa Jezusa, w dzisiejszej Ewangelii, są pełne czułości i łaskawości, są wyrazem przebaczenia i nieskończonego miłosierdzia Pana. Możemy sobie wyobrazić ogromną radość owej kobiety, jej pragnienie aby rozpocząć swoje życie od nowa, jej głęboką miłość do Chrystusa. W duszy tej kobiety splamionej grzechem i publicznie upokorzonej dokonała się tak głęboka przemiana, że możemy ją dostrzec jedynie w świetle wiary. Codziennie, we wszystkich zakątkach świata Jezus powiada poprzez swoich kapłanów: „odpuszczam Twoje grzechy, idź, a od tej chwili już nie grzesz”. To sam Chrystus przebacza. Tych kilka słów zawsze powoduje ogromną radość. Św. Augustyn twierdzi, że cud, który one powodują, przewyższa samo stworzenie świata. Dzięki rozgrzeszeniu człowiek jednoczy się na nowo z Chrystusem Odkupicielem, który zechciał wziąć na siebie cięzar naszych grzechów.

Francisco F. Carvajal „Rozmowy z Bogiem” TOM II

IV NIEDZIELA Wielkiego Postu

Wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi, a jeżeli dziećmi to i dziedzicami (Rz 8,17). To dziedzictwo stanowią niezliczone dobra i bezgraniczna szczęśliwość, która jedynie w Niebie osiągnie swoją pełnię i całkowite bezpieczeństwo. Do tego czasu mamy możliwość postąpienia z tym dziedzictwem tak samo, jak ów młodszy syn z przypowieści. Mamy możliwość oddalenia się od ojcowskiego domu i niegodziwego zmarnowania naszej godności dzieci Bożych. Oddalenie od się od Ojca zawsze pociąga za sobą wielkie zniszczenie w człowieku, który się go dopuszcza.

Czytaj więcej...

III NIEDZIELA Wielkiego Postu

Ogrodnik zasadził drzewo, ale nie przynosi ono urodzaju, nie wydaje owoców. Ten jednak z cierpliwością podejmuje się kolejnej próby: "Panie, jeszcze na ten rok go pozostaw...". Bóg daje nam kolejne szanse byśmy się nawrócili, zeszli z drogi nieprawej, a weszli na drogę prawdy i miłości wiodącej ku wiecznemu szczęściu. Czy odpowiadam na Bożą łaskę? Czy zmieniam moje postępowanie gdy głos sumienia jasno podpowiada mi, że wchodzę w grzech? A może ignoruję Bożą troskę o moje zbawienie i świadomie brnę w bagno grzechu?

II NIEDZIELA Wielkiego Postu

Na początku Wielkiego Postu Ewangelia mówi nam o tym, co się zdarzyło na górze Tabor. Nieco wcześniej w Cezarei Filipowej Jezus oznajmił swoim uczniom, że będzie cierpiał w Jerozolimie i poniesie śmierć z rąk arcykapłanów, starszych i uczonych w Piśmie. Ta zapowiedź zaskoczyła i zasmuciła Apostołów. Teraz Jezus zabrał ze sobą Piotra, Jakuba i Jana; wziął ich osobno, aby się modlić. Przez sześć dni Apostołowie pozostawali smutni z powodu zapowiedzi z Cezarei Filipowej. Czułość Jezusa sprawiła, że teraz oglądają Jego chwałę. Jezus zawsze postępował tak ze swoimi uczniami. Pośród największych cierpień przynosił niezbędną pociechę, by mogli iść dalej. Francisco F. Carvajal „Rozmowy z Bogiem” TOM II

I NIEDZIELA Wielkiego Postu

W pierwszą niedzielę Wielkiego Postu liturgia poleca naszej uwadze Ewangelię o kuszeniu Chrystusa. Diabeł kusi nas, wykorzystując naszą ludzką naturę. Spędziwszy czterdzieści dni i czterdzieści nocy na poście, Jezus był zapewne bardzo osłabiony i odczuwał głód. Ale Jezus nie tylko odrzuca pokarm, którego domaga się ciało, lecz odsuwa od siebie większą pokusę: pokusę skorzystania z mocy Bożej by rozwiązać, jeżeli możemy tak powiedzieć, problem osobisty.

Czytaj więcej...