Słowo Życia - sierpień 2024
Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który...
Krew Chrystusa jest źródłem życia
Jedna z obietnic jaką Jezus dał siostrze wizytce Marii Marcie Chambon brzmi następująco:...
Słowo Życia - lipiec 2024
„Pójdźcie wy sami i odpocznijcie nieco” (Mk 6, 31) Ewangelia ukazuje nam troskę Jezusa o...
List do MPJ! - lipiec 2024
Mój Drogi/moja Droga! Mamy wakacje, więc nie należy się przemęczać! To czas odpoczynku,...
ŚLADY PO UPADKU - X Niedziela zwykła
• Rdz 3, 9-15. Wielu spośród klasycznie myślących teologów twierdzi, że grzech pierworodny jest...
Słowo Życia - czerwiec 2024
Z Królestwem Bożym dzieje się tak, jakby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. (…) nasienie...
-
Słowo Życia - sierpień 2024
-
Krew Chrystusa jest źródłem życia
-
Słowo Życia - lipiec 2024
-
List do MPJ! - lipiec 2024
-
ŚLADY PO UPADKU - X Niedziela zwykła
-
Słowo Życia - czerwiec 2024
Nawigacja strony
MYŚL DNIA
Słowo Życia
Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy (J 6,27a)
Dzisiaj więc przeglądają się w Słowie, które Jezus do nas mówi zadajmy sobie pytanie o Eucharystię. Pytanie o Eucharystię to pytanie o moje życie duchowe i o moje życie z Bogiem.
Słowo Życia - maj 2024
Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. (Mt 28, 19)
Uroczystość Trójcy Świętej daje nam sposobność do zatrzymania się nad tajemnicą jedności trzech Osób Boskich, nad tajemnicą chrztu świętego, poprzez który człowiek staje się mieszkaniem godnym tej Świętej Obecności. W tym dniu jesteśmy świadkami posłania Jedenastu na cały świat, aby udzielali chrztu i nauczali o nakazach Pana. Jednocześnie jesteśmy zaproszeni do tego, aby serce nasze czynić przestrzenią, w której Bóg- Miłość będzie w jego centrum.
PROŚBA O MODLITWĘ!
W dniach 7-10 kwietnia 2024 r. odbędzie się Kapituła Generalna
i wybory do Zarządu naszej Wspólnoty. Polecamy się Waszej modlitwie.
Przyjaźń duchowa - Niedziela Miłosierdzia Bożego
Dz 4, 32-35. Pierwsza lektura z drugiej niedzieli wielkanocnej tegorocznego cyklu, to tak zwane podsumowanie, streszczenie albo zamknięcie jakiegoś ważnego wątku, które regularnie stosuje Łukasz w tekście Dziejów. Służy mu ono jako sposób zakończenia ważnego tematu i przejście do opisu następnych wydarzeń. Co kończy tym razem autor wspomnianym podsumowaniem? Doświadczeniem, które umacnia wiarę młodego Kościoła, opisanym kilka wersetów wcześniej, jest pierwsze cierpienie dla imienia Jezusa, jakie mężnie ponieśli Piotr i Jan.
Słowo Życia - kwiecień 2024
„Pan mój i Bóg mój!” J 20, 28
Liturgiczny okres wielkanocny to czas spotkania z Jezusem Zmartwychwstałym. W nowym ukazaniu się Jezusa wyróżnia się postać Tomasza Apostoła. Jak Maria Magdalena była wzorem dla szukających Jezusa tak Tomasz staje się figurą tych, którzy wątpią zarówno w bóstwo Pana, jak i Jego człowieczeństwo, ale później nawracają się bez zastrzeżeń. Zmartwychwstały Jezus jest tożsamy z Ukrzyżowanym. Jezus na nowo ukazuje, że wiara w niego powinna się opierać na świadectwie tych, którzy go widzieli.
PEWNOŚĆ WIARY - V Niedziela Wielkiego Postu
Jr 31, 31-34. Wielkie, monumentalne, spisane pod wpływem potężnego, niezachwianego ducha fragmenty księgi Jeremiasza, od początków trzydziestego rozdziału całego zwoju, opowiadają o odnowie podupadłego Izraela. Natomiast krótka wyrocznia, przepisana na medytację w piątą niedzielę wielkopostną, przez znawców Pisma świętego często nazywana jest jedną z najgłębszych, ale też najbardziej wzruszających partii biblijnych. To pozornie tylko cztery wersety, lecz stanowią esencję chrześcijańskiej duchowości. Mówią o znaczeniu przymierza zawartego między Bogiem cierpliwym, stałym w swej miłości, wspaniałomyślnym, a człowiekiem zazdrosnym, zmiennym i chwiejnym.
ŻYWY CHRYSTUS - IV Niedziela Wielkiego Postu
2 Krn 36, 14-16.19-23. Niedziela radości albo pociechy pośród skupienia i pokuty, jest dniem dobrze wkomponowanym w liturgię zarówno Adwentu jak i Wielkiego Postu. Nie należy jednak traktować jej jako momentu pauzy, przystanku, wstrzymania ciążącego nad duszą umartwienia. Wprost przeciwnie. Pokucie chrześcijańskiej musi towarzyszyć cnota radości, umyta twarz, błyszczące od nadziei oczy. Inaczej, po co ta cała pokuta – dla smutku i zdołowania? Nie, osoby wierzące w Ukrzyżowanego podejmują umartwienia, bo wierzą w oczyszczenie z grzechu i osobisty, pozytywny rozwój – a to w końcu wielki powód do radości.
